Εντολέας μας, μη έχουσα σχέση με τον πατέρα αυτής, παρά το γεγονός ότι έλαβε γνώση του θανάτου αυτού, δεν προέβη σε δήλωση αποποίησης της κληρονομιάς, “με την πεποίθηση” ότι δεν ήθελε τίποτα από την περιουσία του. Δυστυχώς, επτά χρόνια μετά τον θάνατο του, βρέθηκε να οφείλει 393.000,00 € στο δημόσιο από χρέη των εταιριών στις οποίες ήταν ομόρρυθμος εταίρος ο πατέρας της, κινδύνευε δε να χάσει όλη την περιουσία της. Το δημόσιο, είχε προβεί σε μεταγραφή πλασματικής αποδοχής κληρονομιάς και είχε κατασχέσει την περιουσία του θανόντος, είχε βάλει πλέον στο “μάτι” τα ακίνητα της εν λόγω κυρίας.
Το γραφείο μας, είχε την τύχη να εκπροσωπήσει την ως άνω κόρη του θανόντος και κατέθεσε για λογαριασμό της αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο, με την οποία και ζητήθηκε η ακύρωση της πλασματικής αποδοχής κληρονομιάς στην οποία προέβη με μόνη την απώλεια της προθεσμίας αποποίησης για λόγους πλάνης, τόσο ως προς την προθεσμία της αποποίησης, όσο και ως προς τις συνέπειες της άπρακτης παρόδου αυτής.
Το Δικαστήριο, παρά τη σφόδρα αντιδικία με την Εφορία, δέχθηκε τους ισχυρισμούς μας και ακύρωσε την πλασματική αποδοχή κληρονομιάς, απαλλάσσοντας την αιτούσα από τα χρέη του πατέρα της και διασώζοντας την περιουσία της, με το κάτωθι σκεπτικό:
Από τον συνδυασμό των διατάξεων 1847 παρ. 1 εδάφ. β’, 1850 εδάφ. β’, 1857 εδάφ. β’ και 140-141 του Αστικού Κώδικα προκύπτει ότι η αποδοχή της κληρονομίας που συνάγεται από την απλή πάροδο της τετράμηνης προθεσμίας αποποιήσεως αυτής μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο λόγω πλάνης, όταν η με τον τρόπο αυτό συναγόμενη κατά πλάσμα του νόμου αποδοχή του δεν συμφωνεί με τη βούλησή του από ουσιώδη πλάνη.
Ως ουσιώδης πλάνη νοείται η άγνοια ή εσφαλμένη γνώση της καταστάσεως που διαμόρφωσε τη βούλησή του, όταν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομίας, ώστε αν ο κληρονόμος γνώριζε την αληθινή κατάσταση ως προς το σημείο τούτο, δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αποποιήσεως. Η εσφαλμένη δε γνώση ή άγνοια, που δημιουργεί τη μεταξύ δηλώσεως και βουλήσεως διάσταση, η οποία, ούσα ουσιώδης θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δηλώσεως λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των προαναφερόμενων νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας (Ολ.ΑΠ 3/1989).Υπάρχει δε πλάνη περί το δίκαιο της αποδοχής της κληρονομίας και όταν ο κληρονόμος τελεί σε άγνοια που ανάγεται α) στο σύστημα της κτήσεως της κληρονομίας κατά τον ΑΚ, οπότε η προθεσμία του άρθρου 1847 ΑΚ δεν αρχίζει, γιατί η άγνοια αποκλείει την γνώση της επαγωγής της κληρονομίας και β) σε άγνοια μόνο της υπάρξεως της προθεσμίας του άρθρου 1847 ΑΚ προς αποποίηση ή της κατά το άρθρο 1850 ΑΚ νομικής σημασίας της παρόδου της προθεσμίας αυτής άπρακτης.